Poradnictwo psychologiczne w duszpasterstwie

O studiach

CEL STUDIÓW:

Głównym celem studiów podyplomowych jest zapoznanie osób zaangażowanych w duszpastersko z podstawową wiedzą psychologiczną oraz metodami psychologicznymi umożliwiającymi skuteczne wsparcie osób objętych szeroko rozumianą pomocą duszpasterską. Poprzez zdobycie wiedzy z zakresu psychologicznego interpretowania min. funkcjonowania człowieka, jego zachowań, przekonań, myśli, emocji, decyzji, absolwenci tych studiów są w stanie wdrożyć podstawy poradnictwa psychologicznego do swojej pracy duszpasterskiej.

Kolejnym ważnym celem studiów podyplomowych jest zapoznanie uczestników z wiedzą dotyczącą powiązań religijności i duchowości z psychologicznymi aspektami funkcjonowania człowieka. Wiąże się to z umiejętnością wskazania funkcji religijności w profilaktyce zdrowia psychicznego.

Program wskazuje na możliwość nabycia przez studenta umiejętności aktywnego komunikowania się z osobą w sytuacji duszpasterskiej oraz uzyskania wiedzy na temat wpływu czynników psychologicznych w procesie pomocy o charakterze religijno-duchowym.

Studia podyplomowe w zakresie poradnictwa psychologicznego poradnictwa psychologicznego w duszpasterstwie dążą do podniesienia standardów profesjonalnej interwencji duchowej połączonej z aspektami wiedzy psychologicznej.

Absolwenci naszego programu będą posiadali wiedzę i profesjonalne przygotowanie do udzielenia podstawowej formy pomocy psychologicznej osobom doświadczającym trudności. Będą także wyposażeni w umiejętności wsparcia osób w różnych okresach i sytuacjach życiowych.

ADRESACI:

absolwenci studiów wyższych (I, II stopnia lub jednolitych magisterskich), osoby duchowne, siostry zakonne, osoby świeckie zaangażowane duszpastersko oraz chcący poszerzyć swoją wiedzę psychologiczną oraz powiązań psychologicznego funkcjonowania człowieka z jego religijną sferą.

Program

Wykłady

Teorie osobowości

Poradnictwo psychologiczne

Psychiatria dorosłego

Psychiatria dzieci i młodzieży

Psychologia kliniczna dorosłego

Psychologia społeczna

Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży

Ćwiczenia

Teorie osobowości

Poradnictwo psychologiczne

Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży

Konwersatoria

Sztuczna inteligencja w duszpasterstwie

Psychologia rodziny i terapia systemowa

Psychologia religii

Psychoprofilaktyka uzależnień

Doświadczenie żałoby i straty

Uzależnienia behawioralne

Psychoonkologia

Komunikacja interpersonalna

Wprowadzenie i techniki terapii poznawczo-behawioralnej

Język w procesie komunikacji

Trauma dziecięca

Podstawy seksuologii

Elementy dialogu motywującego

Postępowanie duszpasterza w sytuacji wykorzystania seksualnego

Elementy psychoterapii w duszpasterstwie

Wprowadzenie do terapii schematów

Psychotraumatologia

Duszpasterstwo osób określających się jako niebinarne

Psychologia rozwojowa

Nurty w psychoterapii

Emocje

Kadra dydaktyczna

Agnieszka Jarząbek-Cudo, psychiatra

dr n. med. Grzegorz Kopacz, psychiatra

Prof. Stanisława Stueden, psycholog

ks. dr hab. Paweł Brudek, Katedra Psychologii Klinicznej KUL, psycholog, psychoterapeuta

dr hab. Wacław Bąk prof. KUL, Katedra Psychologii Osobowości, psycholog

dr Bernadeta Lelonek-Kuleta, Katedra Psychoprofilaktyki Społecznej KUL, psycholog

dr hab. Joanna Chwaszcz, Katedra Psychoprofilaktyki Społecznej KUL, psycholog

dr Katarzyna Mariańczyk, Katedra Psychologii Pracy, Organizacji i Rehabilitacji Psychospołecznej KUL, psycholog, psychoterapeuta.

dr Małgorzata Łysiak, Katedra Psychologii Klinicznej, KUL, psycholog, psychoterapeuta

ks. dr Adam Falewicz, Katedra Psychologii Społecznej i Rozwojowej Uniwersytet Szczeciński, psycholog, psychoterapeuta

dr hab. Jacek Śliwak, prof. KUL – Katedra Psychologii Społecznej i Psychologii Religii, psycholog

dr Michał Wiechetek, Katedra Psychologii Społecznej i Psychologii Religii KUL, psycholog, psychoterapeuta.

dr Iwona Ulfik-Jaworska, psycholog, psychoterapeuta, trener

Krzysztof Kościołek, psychoterapeuta

ks. dr Radosław Rybarski, Katedra Psychologii Społecznej i Psychologii Religii KUL, psycholog, psychoterapeuta.

Kompetencje

KOMPETENCJE SPECJALISTYCZNE:

• posiada podstawową wiedzę dotyczącą powiązań pracy duszpasterskiej z psychologiczną wiedzą dotyczącą człowieka
• umiejętność diagnozy, analizy i interpretacji czynników wpływających na stan zdrowia człowieka
• zna obraz klinicznym chorób psychicznych oraz zaburzeń osobowości
• Umiejętność scharakteryzowania czynników sprzyjających i zagrażających zdrowiu psychicznemu
• Umiejętność integracji indywidualnej religijności z rozwojem psychologicznym w ramach własnego światopoglądu i pomocy psychologicznej
• Umiejętność rozumienia znaczenia związków przekonań i postaw religijnych z niektórymi aspektami psychologii i psychoprofilaktyki.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE:

• Umiejętność odróżnienia problemów wymagających pomocy psychologicznej od problemów wymagających pomocy duchowej
• Umiejętność nawiązania stosownej współpracy w zespole specjalistów
• umiejętność wskazania obszarów kompetencji psychologa i teologa w obszarze pomagania osobom z trudnościami psychicznymi
• Zna zalety korzystania z konsultacji psycholog, psychoterapeutów i lekarzy.
• Umiejętność wykorzystania posiadanej wiedzy do podejmowania działań w zakresie wsparcia osób w sytuacji duszpasterskiej.

KOMPETENCJE KOMUNIKACYJNE:

• umiejętność prowadzenia rozmowy z osobą w sytuacji duszpasterskiej
• umiejętności praktyczne z zakresu komunikacji z osobami w sytuacji duszpasterskiej
• umie profesjonalnie przeprowadzić rozmowę z rodziną osoby potrzebującej wsparcia.
• Umiejętność podjęcia współpracy ze specjalistami z zakresu psychologii i psychoterapii.
• Jest gotów i ma podstawowe umiejętności do samodzielnego prowadzenia wsparcia

KWALIFIKACJE

Absolwent będzie posiadał oraz potrafił wykorzystać podstawową wiedzę z psychologii w swojej pracy duszpasterskiej. Absolwent nabędzie podstaw rozpoznawania, nazywania oraz rozumienia zaburzeń psychicznych oraz nieprawidłowości w szeroko rozumianym psychologicznym funkcjonowaniu człowieka.

Dodatkowo, student zapozna się i nabędzie podstawowych umiejętności aktywnego komunikowania się z osobą w sytuacji duszpasterskiej. To pomoże mu w lepszym stopniu korzystać z wiedzy na temat wpływu czynników psychologicznych w procesie pomocy o charakterze religijno-duchowym.